افسانهها نمونه های مناسبی برای شناخت فرهنگ و ارزش های فرهنگی هر جامعه هستند. این مطالعه بنا دارد براساس دادههایی که ازطریق تحقیق میدانی گردآوری شده، دو نمونه از افسانههای روستاهای هرمزگان را با نگاهی به قابلیت های ساخت انیمیشنیِ این افسانهها بررسی کند. این دو افسانه «من منداس» و«بوسلامه» هستند. ویژگی غالب این دو مورد، یکی خیالپردازانه بودن آن ها و دیگری مونث بودن شخصیت اصلی هر دو افسانه است. روابط روانکاوی با فرهنگ عامه از یکسو و دیدگاه لاکان در خصوص گفتمانها و سوژهی زن از دیگر سو، میدان مشترک مناسبی برای تحلیل شخصیت زن در این دو افسانه فراهم کرده است. پژوهشگر در بخش داده های پژوهش، به تحقیق میدانی خود و برخی منابع موجود اتکا کرده و برای بخش نظری به اسناد کتابخانه ای استناد و مراجعه میکند. براین اساس تلاش می شود ضمن اشاره به ویژگی های مشترک افسانه و انیمیشن، چگونگی حضور گفتمانهای چهارگانهی لاکان یعنی ارباب، علم، هیستری و روانکاو را برای شناسایی نسبتهای بیرونی و درون جهانی و روابط بین تیپ-شخصیت افسانههای منمنداس و بوسلامه بررسی شود. پژوهش نشان داد از میان گفتمان های لاکان، گفتمان خاصی بر فضای کلی هر افسانه غالب است و شناخت هرچه بیشتر شخصیتهای افسانهها، کمک بسیاری برای اقتباس بهتر و تولید اثر انیمیشنی غنی تر می کند و این تحلیل ها می تواند دستمایهای برای نویسندگان خلاق در حوزه ی انیمیشن کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان باشد. همچنین هنر انیمیشن به واسطهی امکانهایش میتواند شکل بیانی و رسانهی هنری مناسبی برای افسانههای مورد مطالعه باشد.
طرزی, سحر, & زندی, کیارش. (1401). تحلیل شخصیت در افسانههای منمنداس و بوسلامه با رویکرد استفاده در انیمیشن بر اساس آرای لاکان. رهپویه هنرهای نمایشی, 2(4), 37-48. doi: 10.22034/rpa.2022.254108
MLA
سحر طرزی; کیارش زندی. "تحلیل شخصیت در افسانههای منمنداس و بوسلامه با رویکرد استفاده در انیمیشن بر اساس آرای لاکان". رهپویه هنرهای نمایشی, 2, 4, 1401, 37-48. doi: 10.22034/rpa.2022.254108
HARVARD
طرزی, سحر, زندی, کیارش. (1401). 'تحلیل شخصیت در افسانههای منمنداس و بوسلامه با رویکرد استفاده در انیمیشن بر اساس آرای لاکان', رهپویه هنرهای نمایشی, 2(4), pp. 37-48. doi: 10.22034/rpa.2022.254108
VANCOUVER
طرزی, سحر, زندی, کیارش. تحلیل شخصیت در افسانههای منمنداس و بوسلامه با رویکرد استفاده در انیمیشن بر اساس آرای لاکان. رهپویه هنرهای نمایشی, 1401; 2(4): 37-48. doi: 10.22034/rpa.2022.254108