تأویل تبارشناسانة خاستگاه آیینی هنر نمایش (با تأکید بر تشابه‌یابی مؤلفه‌های نمایش و رقص با سماچه)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه تهران

چکیده

یکی از جالب توّجهترین مباحث تاریخ‌ هنر، نظریههای در مورد پیدایش یک پدیده تا تبدیل شدن آن پدیده به شکل قابل تعریف و پذیرش در قالب یک هنرخاص ـ مطلق ـ است. در این تحول شناسایی، خاستگاه، عوامل و عناصر مؤثر در شکلگیری آن هنر بسیار حائز اهمیّت است. تبار‌شناختی هنر نمایش هم در همین زمره است."نمایش" به‌مثابه یک هنر مقولهای جهان شمول و "نمایش دادن" یک پدیده بسیار کهن نزد انسانهاست. امروزه نمایش به‌عنوان یک متن هنری برساخت انسانی، جایگاه ویژه‌ای را در تاریخ ‌هنر دارد. مقاله حاضر با شیوه توصیفی_تحلیلی و تشابه‌یابی قیاسی سعی دارد که: ضمن بازشناخت "نمایش" به‌عنوان یک پدیده تاریخی_اجتماعی و اعتقادی_هنری، بخشهای مغفول و مفقود مانده از تاریخ مطالعات این هنر در گذشته‌اش را بازکاود و هم نقش آنها در ایجاد و شکل‌گیری حرکات آئینی_نمایشی و سنتهای نمایشی بعدی ـ هنر نمایش ـ را تأویل کند. روش جستار پیش رو تحلیلی_تأویلی و رویکرد اتخاذی تاریخی است. این پژوهش از نوع کیفی شناخته می‌شود، که با بهره‌مندی از داده‌های اسنادی کتابخانه‌ای به نگارش درآمده است. سؤال اساسی جستار حاضر این است که خاستگاه بنیادین هنر نمایش چیست؟ نتیجه نهایی جستار نظریه‌پرداز کنونی آن خواهد بود که با مطالعه دقیقترِ مبانی نظری و نظریه‌های خاستگاهی پیشین در مورد "نمایش" به نظریه آشکار از منشاء آن هنر،"نظریه خاستگاهی هنر نمایش از رقص‌های با سماچه"، دست یازد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات



مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 31 تیر 1402
  • تاریخ دریافت: 18 فروردین 1402
  • تاریخ بازنگری: 26 تیر 1402
  • تاریخ پذیرش: 31 تیر 1402